Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
Ο ΜΑΪΟΣ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ...
Ας ευχηθούμε ο καινούργιος μήνας που έρχεται να σκορπίσει απλόχερα τα όσα καλά διαθέτει και να μας χαρίσει χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις και χαμόγελα...
Καλό μήνα!
Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
«Καλλικράτης», κατάρρευση, κατεδάφιση και κατάντια…
του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη
Δεν άρεσε στον υπουργό Εσωτερικών κ. Ραγκούση, ο οποίος προφανώς επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο «Καποδίστριας» και αποφάσισε να τον ακυρώσει, να τον γκρεμίσει και να τον ρίξει στα σκουπίδια!
Δεν του άρεσε ο «Καποδίστριας» του κ Ραγκούση ή καλύτερα εζήλωσε την επιτυχία του Αλέκου Παπαδόπουλου ο οποίος αναδιάρθρωσε το όλο σύστημα της τοπικής αυτοδιοίκησης, έδωσε ισχυρές κινητήριες δυνάμεις στους δήμους και τις κοινότητες, τις προίκισε με τα απαραίτητα μέσα, όπως αυτοκίνητα, μηχανήματα, επιστημονικό και εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό τους ΟΤΑ και άνοιξε νέους δρόμους και νέες προοπτικές για την παραγωγή, την επιτέλεση έργου προς όφελος του λαού μας.
Βέβαια, στον «Καποδίστρια» του κ. Αλέκου Παπαδόπουλου υπήρξαν ατέλειες και λάθη, τα οποία όμως θα μπορούσαν να διορθωθούν με βάση την πείρα που αποκτήθηκε στο διάστημα της εφαρμογής του αυτοδιοικητικού αυτού συστήματος, από τον ίδιο το δημιουργό του ή από άλλον ή άλλους με απαραίτητη πάντοτε την συνεργασία του.
Ο «Καποδίστριας», χωρίς αμφιβολία, υπήρξε μια πραγματική κατάκτηση στον διοικητικό τομέα της μεταπολεμικής Ελλάδας, μια επιτυχής αναδιαρθρωτική τομή που στέφθηκε από επιτυχία και έδωσε την ευκαιρία και τις δυνατότητες στους δήμους και τις κοινότητες, να παρουσιάσουν έργο αξιοθαύμαστο σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Ιδιαίτερα οι ΟΤΑ της επαρχίας είχαν προόδους μεγάλες σε όλους τους τομείς. Επιτυχίες σε προγραμματισμούς κι εκτελέσεις έργων κυρίως κοινωφελών, στα μορφωτικά και πολιτιστικά δρώμενα, στις καθαρά τοπικές και αυτοδιοικητικές δραστηριότητες, όπως η καθαριότητα, ο φωτισμός, η φροντίδα και η εξυπηρέτηση των δημοτών, η τουριστική ανάπτυξη, οι συγκοινωνίες, οι εξυγιάνσεις και οι καθαρισμοί και γενικά σε όλο το φάσμα των αρμοδιοτήτων τους.
Ζω σε πρώην "Καποδιστριακό" δήμο, από τους μικρούς και έζησα τα επιτεύγματά του. Έζησα ημέρες, μήνες και έτη έντονης εργώδους δραστηριότητας των "Καποδιστριακών" δήμων, έζησα την κατασκευή έργων, ανέγερσης κτιρίων, δημιουργίας πλατειών και χώρων αναψυχής, πάρκων περιβαλλοντικών και κυκλοφοριακής αγωγής, γνώρισα την επιμέλεια και το ζήλο των δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας, έζησα τους αγώνες για την δημιουργία των "Καποδιστριακών" πολιτιστικών οργανώσεων και συλλόγων, μουσικών συγκροτημάτων, χορωδιών, φιλαρμονικών, υδρευτικών και αποχετευτικών έργων, χώρων άθλησης κλειστών και ανοιχτών, γηπέδων και άλλων πολλών, παρά τις δυσκολίες και τις αντίξοες συνθήκες.
Τα έζησα, τα είδα και τα καμάρωσα όλα αυτά.
Και τώρα τι;
Τώρα χάος, διάλυση και άλλες χειρότερες καταστάσεις που αποφεύγω να περιγράψω και εύχομαι να μην πάνε στο ακόμη χειρότερο.
Τώρα οι υπηρεσίες καθαριότητας χωλαίνουν στους "πρώην" και μπορώ να βεβαιώσω ότι η αποκομιδή των απορριμμάτων από τρεις φορές την εβδομάδα, γίνεται δύο φορές και πλημμελώς.
Κάποιες κυρίες, στον "πρώην" δήμο μας, πλένουν αυτές τους κάδους σκουπιδιών, οι οποίοι δεν αδειάζουν καλά και δεν καθαρίζονται όπως πριν από τη δημοτική αρχή, με αποτέλεσμα να μένουν σ' αυτούς παλιά σκουπίδια και να σαπίζουν, με όλες τις συνέπειες!
Μεταξύ των κυριών αυτών είναι και κυρία της οικογένειάς μου. Άρα διάψευση δεν χωράει, όπως δεν χωράει καμιά δικαιολογία για το "αλαλούμ" που επικρατεί μεταξύ των υπηρεσιών που απέμειναν στους καταργηθέντες δήμους, των αρμοδιοτήτων των τοπικών εκλεγμένων συμβουλίων που ουσιαστικώς είναι ανύπαρκτες.
Δεν κατηγορώ τους υπαλλήλους της καθαριότητας. Αντίθετα, τους επαινώ γιατί αγωνίζονται για να ανταποκριθούν στις πρόσθετες εργασίες που τους φόρτωσαν.
Δηλαδή, πλήρης κοροϊδία του "Καλλικράτη"!
Τώρα, οργανισμοί και οργανώσεις των "πρώην" αντιμετωπίζουν το μέλλον τους με αβεβαιότητα και έντονη ανησυχία.
Εξ' άλλου, τα πάσης φύσεως μηχανήματα των "προικιών" του "Καποδίστρια" πήραν την άγουσα για τους "Μητροπολιτικούς δήμους - κράτη"!
Το ίδιο έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό και με τους υπαλλήλους, πάσης φύσεως και ειδικότητας, οι οποίοι ήδη υπηρετούν στο κέντρο για τις ανάγκες του κέντρου και μόνον αυτού.
Για μεγάλη και πολύ σημαντική διαρθρωτική αλλαγή παρουσιάζει τον "Καλλικράτη" ο εμπνευστής του υπουργός Εσωτερικών κ. Ραγκούσης, ο οποίος δυστυχώς, έχει πείσει και τον πρωθυπουργό για το κατόρθωμά του.
Εκείνο ωστόσο για το οποίο ο κ. Ραγκούσης δεν μας έχει πληροφορήσει, είναι ο τρόπος με τον οποίο η μεγάλη διαρθρωτική αλλαγή του, η... κοσμοθεωρία του στον τομέα της αυτοδιοίκησης, θα επιτύχει οικονομίες για τον δημόσιο προϋπολογισμό.
Ας μας το κάνει λιανά.
- Μήπως με τις απολύσεις προσωπικού που ήδη άρχισαν;
- Μήπως με την εγκατάλειψη των... δημοτικών επαρχιών;
Το μόνο βέβαιο είναι, ότι ο "Καλλικράτης" θα καταρρεύσει και μαζί του θα χάσουμε και τον εμπνευστή και οργανωτή του που μας εμφανίσθηκε από το πουθενά και όπως η ιστορία και η πείρα μας διδάσκει, θα καταλήξει στο πουθενά, εκεί δηλαδή απ' όπου ήρθε. Μακάρι…
Ασφαλώς μιλάμε για τον "Καλλικράτη" που αφορά τους ΟΤΑ (δήμους και κοινότητες) και όχι για την περιφερειακή διαίρεση και τους περιφερειάρχες, οι οποίοι, όπως αρχικά πιστέψαμε θα μπορούσαν να εργασθούν επωφελώς για τις περιοχές τους, αν δεν υπήρχαν οι... διορισμένοι υπερπεριφερειάρχες επόπτες και προϊστάμενοι που τους "καπέλωσαν"!
Αυτά για τον "Καλλικράτη" που θα οδηγήσει οπωσδήποτε σε μαρασμό, κυρίως τις επαρχιακές περιοχές.
Ωστόσο, σε μερικούς "πρώην" δήμους άρχισαν οι αντιδράσεις πολιτών, φορέων, οργανώσεων κλπ., που βλέπουν να χάνονται, να καταρρέουν τα επιτεύγματα χρόνων και χρόνων!
Ζω σε πρώην "Καποδιστριακό" δήμο, από τους μικρούς και έζησα τα επιτεύγματά του. Έζησα ημέρες, μήνες και έτη έντονης εργώδους δραστηριότητας των "Καποδιστριακών" δήμων, έζησα την κατασκευή έργων, ανέγερσης κτιρίων, δημιουργίας πλατειών και χώρων αναψυχής, πάρκων περιβαλλοντικών και κυκλοφοριακής αγωγής, γνώρισα την επιμέλεια και το ζήλο των δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας, έζησα τους αγώνες για την δημιουργία των "Καποδιστριακών" πολιτιστικών οργανώσεων και συλλόγων, μουσικών συγκροτημάτων, χορωδιών, φιλαρμονικών, υδρευτικών και αποχετευτικών έργων, χώρων άθλησης κλειστών και ανοιχτών, γηπέδων και άλλων πολλών, παρά τις δυσκολίες και τις αντίξοες συνθήκες.
Τα έζησα, τα είδα και τα καμάρωσα όλα αυτά.
Και τώρα τι;
Τώρα χάος, διάλυση και άλλες χειρότερες καταστάσεις που αποφεύγω να περιγράψω και εύχομαι να μην πάνε στο ακόμη χειρότερο.
Τώρα οι υπηρεσίες καθαριότητας χωλαίνουν στους "πρώην" και μπορώ να βεβαιώσω ότι η αποκομιδή των απορριμμάτων από τρεις φορές την εβδομάδα, γίνεται δύο φορές και πλημμελώς.
Κάποιες κυρίες, στον "πρώην" δήμο μας, πλένουν αυτές τους κάδους σκουπιδιών, οι οποίοι δεν αδειάζουν καλά και δεν καθαρίζονται όπως πριν από τη δημοτική αρχή, με αποτέλεσμα να μένουν σ' αυτούς παλιά σκουπίδια και να σαπίζουν, με όλες τις συνέπειες!
Μεταξύ των κυριών αυτών είναι και κυρία της οικογένειάς μου. Άρα διάψευση δεν χωράει, όπως δεν χωράει καμιά δικαιολογία για το "αλαλούμ" που επικρατεί μεταξύ των υπηρεσιών που απέμειναν στους καταργηθέντες δήμους, των αρμοδιοτήτων των τοπικών εκλεγμένων συμβουλίων που ουσιαστικώς είναι ανύπαρκτες.
Δεν κατηγορώ τους υπαλλήλους της καθαριότητας. Αντίθετα, τους επαινώ γιατί αγωνίζονται για να ανταποκριθούν στις πρόσθετες εργασίες που τους φόρτωσαν.
Δηλαδή, πλήρης κοροϊδία του "Καλλικράτη"!
Τώρα, οργανισμοί και οργανώσεις των "πρώην" αντιμετωπίζουν το μέλλον τους με αβεβαιότητα και έντονη ανησυχία.
Εξ' άλλου, τα πάσης φύσεως μηχανήματα των "προικιών" του "Καποδίστρια" πήραν την άγουσα για τους "Μητροπολιτικούς δήμους - κράτη"!
Το ίδιο έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό και με τους υπαλλήλους, πάσης φύσεως και ειδικότητας, οι οποίοι ήδη υπηρετούν στο κέντρο για τις ανάγκες του κέντρου και μόνον αυτού.
Για μεγάλη και πολύ σημαντική διαρθρωτική αλλαγή παρουσιάζει τον "Καλλικράτη" ο εμπνευστής του υπουργός Εσωτερικών κ. Ραγκούσης, ο οποίος δυστυχώς, έχει πείσει και τον πρωθυπουργό για το κατόρθωμά του.
Εκείνο ωστόσο για το οποίο ο κ. Ραγκούσης δεν μας έχει πληροφορήσει, είναι ο τρόπος με τον οποίο η μεγάλη διαρθρωτική αλλαγή του, η... κοσμοθεωρία του στον τομέα της αυτοδιοίκησης, θα επιτύχει οικονομίες για τον δημόσιο προϋπολογισμό.
Ας μας το κάνει λιανά.
- Μήπως με τις απολύσεις προσωπικού που ήδη άρχισαν;
- Μήπως με την εγκατάλειψη των... δημοτικών επαρχιών;
Το μόνο βέβαιο είναι, ότι ο "Καλλικράτης" θα καταρρεύσει και μαζί του θα χάσουμε και τον εμπνευστή και οργανωτή του που μας εμφανίσθηκε από το πουθενά και όπως η ιστορία και η πείρα μας διδάσκει, θα καταλήξει στο πουθενά, εκεί δηλαδή απ' όπου ήρθε. Μακάρι…
Ασφαλώς μιλάμε για τον "Καλλικράτη" που αφορά τους ΟΤΑ (δήμους και κοινότητες) και όχι για την περιφερειακή διαίρεση και τους περιφερειάρχες, οι οποίοι, όπως αρχικά πιστέψαμε θα μπορούσαν να εργασθούν επωφελώς για τις περιοχές τους, αν δεν υπήρχαν οι... διορισμένοι υπερπεριφερειάρχες επόπτες και προϊστάμενοι που τους "καπέλωσαν"!
Αυτά για τον "Καλλικράτη" που θα οδηγήσει οπωσδήποτε σε μαρασμό, κυρίως τις επαρχιακές περιοχές.
Ωστόσο, σε μερικούς "πρώην" δήμους άρχισαν οι αντιδράσεις πολιτών, φορέων, οργανώσεων κλπ., που βλέπουν να χάνονται, να καταρρέουν τα επιτεύγματα χρόνων και χρόνων!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(παλαίμαχος)
e-mail : gtsioun@otenet.gr
ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ «ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ»
Νεας κιου
Νέα Κίος 28/4/2011
ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ
Σας γνωρίζουμε ότι την Πέμπτη 5ην Μαΐου 2011, εορτήν της Αγίας Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης, πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης Νέας Κίου.
Την παραμονή της εορτής, Τετάρτη 4ην Μαΐου 2011 και ώραν 7:30 μ.μ. θα ψαλή Μέγας Αρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός, μετά Αρτοκλασίας× εν συνεχεία, περί ώραν 9.30 μ.μ. θα γίνη η λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος της Αγίας Ειρήνης παιανιζούσης της Φιλαρμονικής Νέας Κίου.
Την ημέραν της εορτής, Πέμπτη 5ην Μαΐου και ώραν 7ην πρωινήν θα τελεσθή ο Όρθρος μετ’ Αρτοκλασίας και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μετά θείου κηρύγματος.
Το εσπέρας της εορτής στις 7.00 μ.μ. θα τελεσθεί η Ακολουθία του Εσπερινού και εν συνεχεία θα ψαλή η Ιερά Παράκλησις εις την Αγίαν ένδοξον του Χριστού Μεγαλομάρτυρα Ειρήνην.
Παρακαλείσθε όπως παρευρεθήτε δια να τιμήσωμεν την Αγίαν.
Δια το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον
Ο Πρόεδρος
Δημοσθένης Γάτσιος
Πρωτοπρεσβύτερος
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ
(Θα το πω στον παληοκιώτικο σκοπό)
Βε συ! Τι πράματα ναι αυτά, τι χάλια, τι ζουλούμια!
Προψές δεν τα μιλήσαμε στον καφενέ του Λούκα
Εσύ να πας στα Τραχηνά να κουβαλήσεις ρούμια,
Κι εγώ να κλέψω απ’ της Αγυιάς την Πόχη μια παλούκα.
Να στήσουμε το «Βαραβά» στην κατηφόρα τ’ Αηλιά
δεκάξη πήχες μπόι
κι απέ στον Επιτάφιο ναρθή το παιδολόι
να βάλει γύρω – τρόγυρα φωτιά με τις λαμπάδες
που να μη πιάσουν χαρτωσιά οι άλλοι Βαραβάδες;
Μην πεις, βε συ, πως σ’ έπιασε και σένα με το ζόρι
ο παραγιός του Κιόρη
και πήες δυο φορτώματα κρυφά στον Αηγιώργη.
Τα μαθα, βε, που σ’ έταξε το Πάσχα ένα σουλτάτο
κι ύστερα σου τον φόρτωσε τον παλιοσισανέ
πούριχνες και φωνάζανε από τον καφενέ :
«Σιγά, βε συ, το πιάτο!»
Είδες σουλτάτο μια φορά που βάσταγα; Είδες ρίξιμο;
Σκάρτσο ο καντάργκιλες, που λες, με «συριανό» το Θύμη
και το ταραμπουλούσικο στη μπούκα γερό σφίξιμο
κι αλέστα ο κοντομάνικος ντίκι στο καλντιρίμι.
Ως και τα τζάμια τράνταζε του Τερσανά καρσί
κι ας μ’ άφηκεν ο κερατάς δυο δάχτυλα σακάτικα…
Άντε στο διάβολο, βε συ, μεγαλοβδομαδιάτικα!
Χρήστος Δελής
ΒΑΡΑΒΒΑΣ
Κάθε χρόνο, τη Μεγάλη Παρασκευή αναβιώνει στη Νέα Κίο ένα παμπάλαιο έθιμο.
Πρόκειται για το έθιμο της καύσης του Βαραββά που μας έρχεται από την Κίο της Μικράς Ασίας και συγκεντρώνει πλήθος κόσμου εντός και εκτός Αργολίδας, αφού είναι μοναδικό στο είδος του.
Ο Βαραββάς, ένα μεγάλο ομοίωμα ανθρώπου, που ετοιμάζεται με ιδιαίτερη επιμέλεια από τους υπαλλήλους του Δήμου το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, είναι στημένος σε ικρίωμα ύψους 8 περίπου μέτρων και το βράδυ παραδίνεται στην πυρά, κατά την ώρα της Περιφοράς του Επιταφίου, ενώ τα πολύχρωμα βεγγαλικά πλημμυρίζουν τη νύχτα με ήχο και φως εντυπωσιάζοντας μικρούς και μεγάλους και δίνοντας μια άλλη νότα στο πένθιμο ύφος της ημέρας...
Όπως διαβάζουμε στο αξιόλογο έργο του Ευρυσθένη Λασκαρίδη «ΚΙΑΝΑ», στο δεύτερο τόμο, στην Κίο της Μικράς Ασίας η συνήθεια της καύσης του Βαραββά επικρατούσε από «παλαιοτάτην εποχήν». Μάλιστα η προετοιμασία για την επιβλητικότερη εμφάνιση και το μεγαλειώδες κάψιμο του Βαραββά, άρχιζε από την Κυριακή των Βαΐων, όταν οι νέοι της Κίου συγκεντρώνονταν στα προαύλια των εκκλησιών κατά ενορίες και εκεί (υπό την καθοδήγηση των αυτοχειροτονήτων αρχηγών) έπαιρνε ο καθένας τις σχετικές οδηγίες για την κατασκευή του Βαραββά. Τα ξερά χόρτα (ρούμια), που χρησιμοποιούσαν, τα μετέφεραν από τα βουνά με γαϊδούρια, ενώ ο πάσσαλος έπρεπε «να εξευρεθεί δια κλοπής είτε από ημικατεστραμμένας οικίας, είτε από κανένα νταλιάνι (κατασκευή μέσα στη θάλασσα για αλιεία)…»
Σε κάθε ενορία η κατασκευή του Βαραββά (ο οποίος έφτανε τα 6-10 μέτρα) άρχιζε την Μεγάλη Πέμπτη. «Και όταν η εργασία της ετοιμασίας ετελείωνεν και απεσύρετο ο κόσμος, ο αρχηγός της ενορίας διόριζε σκοπούς από τους ισχυρότερους και θαρραλεωτέρους νέους προς φύλαξιν του, διότι υπήρχε κίνδυνος, παιδιά άλλης ενορίας, να του βάλουν φωτιά προτού έλθει η κατάλληλος ώρα. Και όταν η περιφορά του Επιταφίου διήρχετο από το μέρος όπου ήτο ντυμένος ο Βαραββάς, κατόπιν διαταγής του αρχηγού, χιλιάδες αναμμένα κεριά τον επλησίαζαν και τον έδιδον φωτιά. Αι φλόγες, λόγω του μεγέθους του, ανήρχοντο εις μέγα ύψος και αι σπίθες αυτού προκαλούσαν θέαμα φαντασμαγορικόν…»
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
Ανακοίνωση των φορέων της Νέας Κίου - Προσκλητήριο για δράση (και αντίδραση!)...
ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ
ΧΟΡΩΔΙΑ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ – ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ
Α.Ο. ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ
Αγαπητοί φίλοι,
Οι πρόσφατες καλλικρατικές εξελίξεις μετέβαλαν άρδην τη δυναμική της τοπικής αυτοδιοίκησης και έθιξαν και τη δική μας τοπική κοινωνία.
Με την πεποίθηση ότι οι τοπικές κοινωνίες θα αντιδράσουν, εμείς διαλέγουμε ως μέσο αντίδρασης τον πολιτισμό.
Σας καλούμε να συμμετάσχετε το Σάββατο 16 Απριλίου, στις 7 το απόγευμα, στο Πνευματικό Κέντρο Νέας Κίου, σε ανοικτή συζήτηση, με σκοπό να προσδιορίσουμε τη μορφή της μελλοντικής δράσης των συλλόγων μας και να εξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους θα καταφέρουμε να λειτουργήσουμε αποτελεσματικά.
Οι φορείς της Νέας Κίου
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ
(Θα το πω στον παληοκιώτικο σκοπό)
Βε συ! Τι πράματα ναι αυτά, τι χάλια, τι ζουλούμια!
Προψές δεν τα μιλήσαμε στον καφενέ του Λούκα
Εσύ να πας στα Τραχηνά να κουβαλήσεις ρούμια,
Κι εγώ να κλέψω απ’ της Αγυιάς την Πόχη μια παλούκα.
Να στήσουμε το «Βαραβά» στην κατηφόρα τ’ Αηλιά
δεκάξη πήχες μπόι
κι απέ στον Επιτάφιο ναρθή το παιδολόι
να βάλει γύρω – τρόγυρα φωτιά με τις λαμπάδες
που να μη πιάσουν χαρτωσιά οι άλλοι Βαραβάδες;
Μην πεις, βε συ, πως σ’ έπιασε και σένα με το ζόρι
ο παραγιός του Κιόρη
και πήες δυο φορτώματα κρυφά στον Αηγιώργη.
Τα μαθα, βε, που σ’ έταξε το Πάσχα ένα σουλτάτο
κι ύστερα σου τον φόρτωσε τον παλιοσισανέ
πούριχνες και φωνάζανε από τον καφενέ :
«Σιγά, βε συ, το πιάτο!»
Είδες σουλτάτο μια φορά που βάσταγα; Είδες ρίξιμο;
Σκάρτσο ο καντάργκιλες, που λες, με «συριανό» το Θύμη
και το ταραμπουλούσικο στη μπούκα γερό σφίξιμο
κι αλέστα ο κοντομάνικος ντίκι στο καλντιρίμι.
Ως και τα τζάμια τράνταζε του Τερσανά καρσί
κι ας μ’ άφηκεν ο κερατάς δυο δάχτυλα σακάτικα…
Άντε στο διάβολο, βε συ, μεγαλοβδομαδιάτικα!
Χρήστος Δελής
Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΛΗΓΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ
του δημοσιογράφου ΓΙΩΡΓΟΥ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗ
Τι θα γίνει με την ανοιχτή πληγή στην πλατεία Δημάρχου Κατριλιώτη, στη Νέα Κίο ;
Τι θα γίνει με το μισογκρεμισμένο σιντριβάνι που επρόκειτο ή πρόκειται να δώσει τη θέση του σε κάποια σύνθεση της διακεκριμένης γλύπτριας Θέλξης Θεοχάρη;
Τι θα γίνει με το κοκκινόχωμα που κάποιοι έριξαν και με την πρώτη βροχή θα γίνει......κοκκινόλασπη;
Τι ντροπή είναι αυτή;
Ποιος ευθύνεται για την απερίγραπτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί;
Ποιος ευθύνεται για το ΑΙΣΧΟΣ αυτό;
Μεγάλε δήμαρχε ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΤΡΙΛIΩΤΗ, ΘΑ ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΣΟΥ!!
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Δευτέρα 11 Απριλίου 2011
Η Νέα Κίος που... επιμένει
Σε μια δύσκολη για όλους μας εποχή, υπάρχει πάντα μια καλή είδηση, μια ελπίδα φωτός που μας κάνει να νοιώθουμε λίγο πιο αισιόδοξοι...
Η Νέα Κίος προσπαθεί να διατηρήσει το ύφος και την ταυτότητά της μέσα σε αντίξοες συνθήκες... Το ελπιδοφόρο στην υπόθεση είναι ότι κανείς δεν τα παρατάει. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι παλεύει για το καλύτερο...
Η αλήθεια βέβαια είναι πως έχουμε ένα μικρό πρόβλημα συντονισμού αλλά που θα πάει... θα το λύσουμε κι αυτό...
Οι Σύλλογοι μας κάτι ετοιμάζουν... Κάτι που θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες και σίγουρα θα φέρει μια πνοή δροσιάς στην "καμένη γη" που κάποιοι μας χρεώνουν... Τούτος ο τόπος είχε πάντα μπροστάρη τον πολιτισμό κι έτσι θα συνεχίσει γιατί μόνο έτσι μπορεί όχι απλά να επιβιώνει αλλά και να στέκεται γερά στα πόδια του...
Οι άνθρωποι που ζουν σ' αυτό τον τόπο ξέρουν πως αξίζει τον κόπο να παλέψουν γι' αυτόν...
Από την άλλη μεριά ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Γυναικών Αργολίδας "Κιανών Έργα" έχει αρχίσει και "δικτυώνεται" καλά με αποτέλεσμα να δέχεται όλο και περισσότερες επισκέψεις από εκδρομείς που επισκέπτονται την περιοχή... Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ήρθαν στη Νέα Κίο το Γενικό Λύκειο Άνω Καλεντίνης Άρτας (που επισκέφθηκε και την εκκλησία της Θεομάνας) και το Λύκειο Σκριπερού Κέρκυρας.
Είναι ευχάριστο (νομίζω για όλους μας) να βλέπουμε συχνά αραγμένα πούλμαν στην περιοχή της πλατείας. Οι εκδρομείς έχουν τη δυνατότητα (κατόπιν συνεννόησης) να επισκέπτονται το Λαογραφικό μας Μουσείο, την Θεομάνα με τις 4 εικόνες από την Κίο της Μ. Ασίας, να παρακολουθήσουν την παρασκευή των γλυκών στο Εργαστήριο του Συνεταιρισμού και να ψωνίσουν υπέροχα γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες, ροσόλια, σάλτσες, βότανα, τουρσί, ψητά λαχανικά και "ΚΡΑΣΑΤΟ" το παραδοσιακό κιώτικο (μικρασιάτικο) γλυκό που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ελλάδα... Μπορούν επίσης να δοκιμάσουν διαλεκτούς ουζομεζέδες στα μαγαζιά της πλατείας και της παραλίας και βέβαια να διανυκτερεύσουν στα ξενοδοχεία της περιοχής στα οποία θα βρουν όλες τις ανέσεις που χρειάζονται...
Με την ελπίδα ότι τούτος ο τόπος θα έχει πάντοτε τη δυνατότητα να μας ξαφνιάζει ευχάριστα, χαμογελάμε και αναμένουμε...
Σάββατο 2 Απριλίου 2011
Μια σειρά καινοτόμες δράσεις, που μπορούν ν' αλλάξουν την εικόνα της ελληνικής γεωργίας, παρουσιάστηκαν την Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011 σε ημερίδα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στην «Αθηναΐδα».
Όπως ανακοινώθηκε από τον Κώστα Σκανδαλίδη, από την επόμενη χρονιά καθιερώνεται διαγωνισμός για την καινοτομία στη Γεωργία, με 14 βραβεία σε 7 κατηγορίες.
Ειδικότερα, παρουσιάστηκαν:
*πιλοτική εφαρμογή τού smart-phone στο χωράφι, με το οποίο επικοινωνούν περίπου 30-40 Μεσσήνιοι νέοι αγρότες. Εισάγουν δεδομένα και στέλνουν απευθείας στοιχεία για λιπάνσεις κ.ά. στον γεωπόνο.
**πρότυπη θερμοκηπιακή μονάδα στην Κυπαρισσία, η οποία συλλέγει και αξιοποιεί βρόχινο νερό από την οροφή του θερμοκηπίου. Η μονάδα θερμαίνεται από πυρηνόξυλο.
**παραγωγή αυτοφυών φυτών για καλλυντική χρήση μέσω ΕΘΙΑΓΕ και ιδιωτών. Δημιουργήθηκε κρέμα κρίταμου στη Βόρεια Ελλάδα για την ανάπλαση ρυτίδων από το εκχύλισμα του φυτού, η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει και στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας.
**χρήση του απόβλητου από το φλοιό του ρυζιού από την εταιρεία Agrino για παραγωγή θερμικής ενέργειας. Το απόβλητο αναμένεται να χρησιμοποιηθεί και για ηλεκτροπαραγωγή.
**καφεγλυκοπωλείο γυναικείου συνεταιρισμού στον Άγιο Αντώνιο Θεσσαλονίκης, με ποντιακά πιστοποιημένα προϊόντα, κυρίως βιολογικής γεωργίας.
**ειδικό υπόστρωμα για την πιο γρήγορη καλλιέργεια μανιταριών.
**πρώιμο καρπούζι Τριφυλίας.
**τεχνολογικές εφαρμογές στην ελαιοκομία, με γεωργία φιλική προς το περιβάλλον, με μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Την ημερίδα αυτή παρακολούθησαν η πρόεδρος (Κατερίνα Χαμαράτου) και ένα από τα μέλη (Ελένη Χαβιαρά) του Αγροτικού Συνεταιρισμού Γυναικών Αργολίδας «Κιανών Έργα» που τον τελευταίο καιρό δικτυώνεται όλο και περισσότερο αφού συμμετέχει σε πολλές εκθέσεις ανά την Ελλάδα (και όχι μόνο) αλλά και δέχεται επισκέψεις από σχολεία και ομάδες διαφόρων ΚΑΠΗ που εκδράμουν στην περιοχή.
Είναι πλέον «κοινό μυστικό» ότι τα προϊόντα του Αγροτικού Συνεταιρισμού Γυναικών Αργολίδας είναι από τα καλύτερα που «κυκλοφορούν» στην αγορά.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑ:
«Η Ελληνική Γεωργία Καινοτομεί»
Φίλες και φίλοι, εντυπωσιάστηκα και εγώ σήμερα και ένιωσα χαρά, θα έλεγα ακόμα και συγκίνηση, γιατί όπως είπε και ο Υπουργός, ο Κώστας Σκανδαλίδης, εδώ υπάρχει πραγματικά ένα δυναμικό ανθρώπων, που όχι μόνο πασχίζουν, όχι μόνο αγαπάνε τη δουλειά τους, αλλά και αναδεικνύουν το τι μπορούμε να κάνουμε.
Γιατί όλους αυτούς τους μήνες, θα έλεγα εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, δημιουργείται ένα κλίμα απαισιοδοξίας: «η Ελλάδα δεν μπορεί, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, καταστρέφεται η χώρα μας…».
Κατ’ αρχήν, καταφέραμε και δεν χρεοκοπήσαμε, με τις προσπάθειες του Ελληνικού λαού. Αλλά εσείς δείχνετε και το τι μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, με την καινοτομία σας, με την προσπάθειά σας και με τις επιτυχίες σας – πράγματι, με τις επιτυχίες σας.
Δεν είναι απαισιόδοξα τα πράγματα στη χώρα μας. Εσείς φέρνετε την αισιοδοξία, με τη δουλειά σας, το κέφι σας, την καινοτομία σας, τη σκέψη σας και την προσπάθειά σας.
Σας συγχαίρω, λοιπόν, γιατί εσείς είστε που δημιουργείτε τη νέα ταυτότητα της χώρας μας, αυτήν που χρειαζόμασταν και που ξέρουμε ότι μπορούμε να την έχουμε.
Μια νέα ταυτότητα, που ανοίγει νέους ορίζοντες δημιουργικότητας, που επενδύει στην ποιότητα, σ’ έναν παραδοσιακό κλάδο, συνδεδεμένο με την ιστορία και την παράδοσή μας, τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα. Με Συνεταιρισμούς και εταιρείες, που μπορούν και καινοτομούν και που πολλές φορές πέτυχαν και πετυχαίνουν, όχι πάντα με τη βοήθεια – αν και υπάρχει και αυτή – του κράτους. Γιατί φαίνεται ότι, ενώ υπάρχει και εκεί βοήθεια από το κράτος, πολλές φορές, οι περισσότεροι πολίτες αισθάνονται το κράτος, όχι ως σύμμαχο ή ως υποστηρικτή, αλλά ως εμπόδιο.
Άρα, λοιπόν, ακόμα και με εμπόδιο το κράτος πολλές φορές, εσείς τα καταφέρνετε. Και βεβαίως, το επίκεντρο της πρωτοφανούς κρίσης που ζούμε, είναι ένα κράτος, όχι της ανάπτυξης, αλλά της υπανάπτυξης. Ένα κράτος εξάρτησης και όχι ανάδειξης των δικών μας δυνατοτήτων και συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην κακοδιαχείριση του πλούτου μας, του δημόσιου χρήματος, αλλά και γενικότερα της περιουσίας μας, σε στρεβλώσεις και του κράτους, και της αγοράς, που διαμόρφωσαν τελικά ένα σαθρό μοντέλο ανάπτυξης. Τι σημαίνει ένα σαθρό μοντέλο ανάπτυξης; Για μας, σημαίνει μία Ελλάδα που, τελικά, αντί να παράγει και να εξάγει, για πάρα πολλά χρόνια, απλώς έκανε εισαγωγές, καταναλώνοντας ξένα προϊόντα.
Επαναπαυθήκαμε, επίσης, στην ευκολία των επιδοτήσεων, των δανεικών χρημάτων, τα οποία, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν επενδύθηκαν εκεί όπου θα έπρεπε, παραγωγικά, αλλά σπαταλήθηκαν, σίγουρα στο δημόσιο, πολλές φορές, όμως, και στον ιδιωτικό τομέα. Αδιαφάνεια και διαφθορά – αυτά πληρώνει σήμερα ο Έλληνας και η Ελληνίδα.
Και οι συνέπειες αυτής της πορείας δεν ήταν μόνο καταστροφικές για την οικονομία, αλλά δημιούργησαν κρίση και στους θεσμούς της κοινωνίας μας, μια κρίση αξιών.
Αυτό το μοντέλο, το εισαγωγικό, αν θέλετε, το καταναλωτικό και μη παραγωγικό, υπονόμευσε τελικά και τη δημιουργικότητα του Έλληνα, την έβαλε σε λήθαργο, σε εξάρτηση και αχρήστευσε τις παραγωγικές μας δυνάμεις και δομές – μας κοίμισε. Και φυσικά, έπνιξε και τη χώρα στα χρέη, με αποτέλεσμα την εξάρτησή μας από δάνειες δυνάμεις.
Είναι κρίμα για μια χώρα όπως η Ελλάδα, με τόσες πολλές δυνατότητες, πράγμα που αποδεικνύετε εσείς, με φυσικά πλεονεκτήματα, με άρτια καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, να μην μπορεί να εκμεταλλεύεται όλες αυτές τις δυνατότητες, και με το παραπάνω. Έτσι, χάθηκε η αξιοπιστία της χώρας μας.
Λέω πολλές φορές ότι, το μεγαλύτερο έλλειμμα που είχαμε, δεν ήταν το οικονομικό, αλλά το έλλειμμα αξιοπιστίας. Δεν μας πίστευαν. Μα το ίδιο δεν συνέβαινε και με τα προϊόντα μας; Το είπε κάποιος στο προηγούμενο εργαστήριο, στο οποίο παραβρέθηκα – έλεγε το όνομα «Καλαμάτα».
Μα το όνομα «Καλαμάτα», είναι η αξιοπιστία. Είναι το κύρος. Αν το χάσουμε αυτό, πώς θα πουλήσουμε το προϊόν μας; Ποιος θα αγοράσει το ελληνικό προϊόν, εάν δεν προστατεύσουμε αυτή την αξιοπιστία, αυτό το κύρος; Βεβαίως, δεν προστατεύεται με λόγια, προστατεύεται με πράξεις.
Όπως έγινε και με άλλους, ελπιδοφόρους τομείς της οικονομίας μας, αφήσαμε και τον αγροτικό τομέα, σε μεγάλο βαθμό, στην τύχη του. Πολλοί στηρίχθηκαν αποκλειστικά σε επιδοτήσεις. Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι και αυτές είναι απαραίτητες, όχι όμως και να υποκαταστήσουν την υγιή επιχειρηματικότητα. Και έτσι, αναπτύξαμε μια κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, που δεν είχε μέλλον.
Αγροτικοί Συνεταιρισμοί: δυστυχώς, και αυτοί «μολύνθηκαν», αν θέλετε, με το μικρόβιο ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο, αυτή τη στιγμή, κάνουμε προσπάθεια να αλλάξουμε. Έγινε ένας φορέας πελατειακός, αντί να είναι ένας συλλογικός φορέας, εταίρων που συνεργάζονται μεταξύ τους. Ήταν ένας αγώνας, «ποιον θα βάλουμε, ποιον θα στηρίξουμε, άντε να βοηθήσουμε λίγο εδώ, άντε να μπούμε στον παραγοντισμό της πολιτικής» και, βεβαίως, και εκεί υπήρξε κακοδιαχείριση και σπατάλη. Δεν λέω παντού, αλλά δυστυχώς είναι ο κανόνας.
Αυτό το μοντέλο αδίκησε τη χώρα μας, αδίκησε τις δυνατότητές μας, αδίκησε τις παραγωγικές δυνάμεις. Γι‘ αυτό, εδώ και 18 μήνες τώρα, λέμε ότι γυρίζουμε οριστικά σελίδα, χτίζουμε πάλι και χτίζουμε κάτι διαφορετικό. Το να γκρεμίσεις είναι εύκολο, γίνεται και σε μια μέρα. Το να χτίσεις ή να ξαναχτίσεις, όμως, θέλει κόπο, χρόνο και συλλογική δουλειά.
Και αυτό κάνουμε, για μια πατρίδα εξωστρεφή και παραγωγική. Για να στηριζόμαστε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας δυνάμεις, χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς έξωθεν επιβουλές και επιτηρήσεις. Για να μπορούμε να είμαστε εμείς κυρίαρχοι του εαυτού μας.
Υπάρχει δυνατότητα για την ελληνική γεωργία, για την ελληνική κτηνοτροφία; Ξέρω, γιατί κι εγώ γυρνάω ανά την Ελλάδα, ότι πολλές φορές ακόμα και οι νέοι άνθρωποι αισθάνονται ένα φόβο. Υπάρχει προοπτική γι’ αυτό τον τομέα, λοιπόν, ή μήπως πρέπει να τον εγκαταλείψουμε;
Εσείς, το δικό σας παράδειγμα, νομίζω ότι αποδεικνύει ακριβώς ότι μπορούμε και, μάλιστα, μπορούμε και πολύ καλά. Υπάρχει αυτός ο άλλος δρόμος. Είναι θέμα και απόφασης, και βούλησης και, βεβαίως, και σωστής οργάνωσης. Εσείς έχετε δείξει ότι μπορούμε, όμως, όπως είδα και με τον Συνεταιρισμό του Βελβεντού, με την κοινοπραξία που δημιούργησαν εκεί.
Θα στραφούμε στην ποιότητα, όχι στην ποσότητα, που δεν μπορούμε να έχουμε ως χώρα, για πολλούς λόγους. Μιλάω για τα σπαράγγια του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Αχελώος», που στο σύνολό τους σχεδόν εξάγονται στη Γερμανία. Μιλάω για τον Αγροτικό Συνεταιρισμό στη Λέσβο, που έχει κατακτήσει με την ποιότητά του την αγορά της Κίνας. Ή για τον Πτηνοτροφικό Συνεταιρισμό της Πίνδου, που εξάγει προϊόντα σε όλα τα Βαλκάνια. Όπως και για τα σαλιγκάρια, που άκουσα προηγουμένως.
Το καρπούζι, το πιο πρώιμο υπαίθριο καρπούζι της Ευρώπης, στην περιοχή της Τριφυλίας, μια δουλειά συστηματική 25 ετών και με συνεργασία επιστημονική, με καινοτομία και σκληρή εργασία και, βεβαίως, και με τη βοήθεια του κράτους.
Επίσης, οι φράουλες στην Ηλεία, ο «κόκκινος χρυσός» της Μανωλάδας και της Βάρδας, κρύβει ανθρώπους πρωτοπόρους και αναπτύχθηκε εκτατικά. Υπήρξαν ειδικές καλλιεργητικές πρακτικές, αλλά οργανώθηκαν συλλογικά και οι παραγωγοί. Επενδύθηκαν μεν χρήματα, αλλά οργανώθηκαν και οι παραγωγοί σε ομάδα.
Ή για την αντιμετώπιση επιβλαβών ασθενειών και εντόμων, που έγινε πριν από δύο χρόνια μία μεγάλη προσπάθεια. Μελέτη και καταγραφή φυσικών εχθρών, ώστε να αντιμετωπιστούν χωρίς φυτοφάρμακα και χωρίς έξοδα για τους αγρότες. Και αυτό επεκτάθηκε σε πολλές περιοχές της χώρας μας, για να προστατευθεί ένα προϊόν. Καινοτομία και εδώ. Μεσαίου μεγέθους θερμοκήπια, υψηλής τεχνολογίας, με υδροπονικά συστήματα καλλιέργειας.
Ελεγχόμενο ατμοσφαιρικό περιβάλλον, έτσι ώστε να αποφευχθούν επιβλαβείς μολύνσεις, να αξιοποιηθεί το βρόχινο νερό, να υπάρχει αυτοματισμός και να υπάρχουν και οι ανώτερες δυνατές στρεμματικές αποδόσεις για καλύτερο εισόδημα, αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος, την αειφορία και την ποιότητα.
Αυτά είναι που δείχνουν την καινοτομία, τη δυνατότητα και την προσπάθεια που γίνεται. Από τα Τρίκαλα, για παράδειγμα, είδα τον κτηνοτρόφο, τον Δήμο – είναι εδώ – για τον οποίο είπα ότι «φυλάει Θερμοπύλες», διότι κρατά ένα ζωικό κεφάλαιο, με ελληνικές φυλές, που είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο για να μπορούμε να έχουμε τη δική μας ταυτότητα, ο οποίος δίνει και αυτός τη μάχη του, σε αυτή την εθνική προσπάθεια.
Καινοτομία, που θα έπρεπε να είναι – και το είπε κάποιος στο εργαστήρι, προηγουμένως – αυτονόητη. Όπως είναι καινοτομία, όχι μόνο τεχνολογική, αλλά και οργανωτική, και το γεγονός ότι κάποιοι Συνεταιρισμοί στη Δυτική Μακεδονία βρέθηκαν μεταξύ τους και έκαναν μια κοινοπραξία, για να μπορούν να προωθήσουν καλύτερα, με καλό marketing, τα προϊόντα τους στη Ρωσία και αλλού. Και τα κατάφεραν.
Αυτή είναι μια καινοτομία, που θα έπρεπε όμως να είναι αυτονόητη. Είναι μια επανάσταση, όπως λέμε, του αυτονόητου. Η καινοτομία στην Καλαμάτα, με τα «smart phones», τα κινητά τηλέφωνα. Ο αγρότης, ο παραγωγός, πάει στο χωράφι, στην ελιά, παρακολουθεί και βάζει όλα τα δεδομένα, με έναν απλό τρόπο πια, για να μπορεί να παρακολουθείται η παραγωγή και οι ασθένειες, με αυτόματο τρόπο.
Όλα αυτά δείχνουν ότι μπορούμε. Εσείς το αποδεικνύετε. Και πιστεύω βαθιά, ότι η Ελλάδα είναι μια τυχερή χώρα. Έχει έδαφος πλούσιο, έχει βιοποικιλότητα απίστευτη, έχει περιβαλλοντικούς και φυσικούς πόρους αναρίθμητους, που σήμερα πια, στη συγκυρία όπου είμαστε παγκοσμίως, είναι καθοριστικής σημασίας.
Βλέπουμε τι γίνεται, παραδείγματος χάρη, στην Ιαπωνία. Το θέμα του περιβάλλοντος γίνεται όλο και πιο σημαντικό για τη διατροφή, την υγεία, τα προϊόντα μας και την ταυτότητά τους – και όχι μόνο στο διατροφικό τομέα. Έχουμε πλούτο σε παράδοση, σε ποικιλία και, βεβαίως, μπορούμε να θαυματουργήσουμε, εσείς το έχετε αποδείξει.
Από την πλευρά μας, ως κράτος, έχουμε δύο πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Πρώτα απ’ όλα, να σας απελευθερώσουμε από απίστευτες – πολλές φορές – γραφειοκρατικές διαδικασίες, πολυνομίες και συναρμοδιότητες, που δημιουργούν εμπόδια. Και δεύτερον, να σας στηρίξουμε με απλούς, αλλά αποτελεσματικούς τρόπους.
Κατ’ αρχήν, πρέπει να δούμε πώς θα διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο, το οποίο θα συμβάλλει – και έχει μιλήσει πολλές φορές γι’ αυτό ο δικός σας Υπουργός, ο Κώστας Σκανδαλίδης – σε μια ταυτότητα ελληνική, αξιοποιώντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και δημιουργώντας ποιότητα και αξία, μέσα από την πιστοποίηση και την ιχνηλασιμότητα.
Αξιοποιώντας την παράδοσή μας, του πολιτισμού αλλά και της γνώσης, στον τομέα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Συνδυάζοντας την παράδοση, ως πρώτη ύλη – γιατί η παράδοσή μας, είναι και αυτή μια πρώτη ύλη του προϊόντος – με τη σύγχρονη τεχνολογία, ώστε να την αφομοιώσουμε και να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Άρα, λοιπόν, συνδυάζοντας την ιστορία μας με τη σύγχρονη τεχνολογία, που σημαίνει και καινοτομία, και συλλογικότητα της δουλειάς μας, ώστε να μπορούμε να κάνουμε σε κάθε Περιφέρεια το καλάθι των προϊόντων, με την ιδιαίτερη ταυτότητα της υψηλής ποιότητας και των διεθνών προδιαγραφών.
Η μεταρρύθμιση στον αγροτικό χώρο είναι εξίσου μεγάλη, με αυτήν που κάνουμε στην οικονομία γενικότερα, στο κράτος, στα σχολεία μας, στα Πανεπιστήμιά μας και στο χώρο της υγείας. Είναι όμως καθοριστική και για να μπορέσουμε να μειώσουμε – και ήδη το κάνουμε – ακόμα και να μηδενίσουμε, το εμπορικό μας έλλειμμα.
Να υπάρξει αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, όπως και στον τομέα του τουρισμού ή του αγροτουρισμού, και να διαμορφώσουμε ένα πεδίο που παράγει θέσεις εργασίας, δουλειές για τον κόσμο και, βεβαίως, να γινόμαστε όλο και περισσότερο εξαγωγική χώρα. Και εδώ, πράγματι, μέσα από τις δικές σας προσπάθειες, είδα ότι εσείς το έχετε πετύχει αυτό. Έχετε ανοίξει αυτό το δρόμο, αποτελεσματικά.
Υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Για παράδειγμα, η συμβολαϊκή γεωργία και κτηνοτροφία, πιστεύω ότι θα είναι όλο και περισσότερο επίκαιρη και θα υπάρξουν δυνατότητες σε αυτό τον τομέα. Έχοντας τακτικές επαφές – όπως βλέπετε – με πολλούς ηγέτες ανά τον κόσμο, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και αλλού, βλέπω τη μεγάλη αγωνία πολλών χωρών για τη λεγόμενη «διατροφική ασφάλεια».
Η διατροφική ασφάλεια είναι κρίσιμο μέγεθος, πρώτα απ’ όλα, για μας τους ίδιους και, δεύτερον, για πολλές άλλες χώρες που προσβλέπουν στην Ελλάδα και θέλουν να έρθουν εδώ – από τον αραβικό κόσμο, από τη Ρωσία και από άλλες περιοχές – για συμβολαϊκή γεωργία, ώστε να μπορούν να διασφαλίσουν για πολλά χρόνια τη σιγουριά της διατροφής τους και, μάλιστα, της υγιεινής διατροφής.
Εμείς πρέπει να σας ενισχύσουμε, επίσης – και ειπώθηκε προηγουμένως – με εκπαίδευση και γνώση. Είναι απαράδεκτο στη χώρα μας να μην έχουμε, ουσιαστικά, Γεωργικές Σχολές. Υπάρχει μια πρότυπη και καλή Σχολή, η Αμερικανική Γεωργική Σχολή στην Θεσσαλονίκη. Στην Ήπειρο, επίσης, υπάρχει όντως μια μικρή Σχολή για τους κτηνοτρόφους. Ουσιαστικά, όμως, δεν έχουμε Σχολές για γεωργούς και κτηνοτρόφους.
Βέβαια, βγάζουμε κτηνιάτρους και γεωπόνους, αλλά αυτοί δεν είναι καλλιεργητές, δεν είναι κτηνοτρόφοι, δεν είναι εκείνοι που θα δουν το σύνολο, από την παραγωγή μέχρι το marketing, τη μεταποίηση, τη συλλογική λειτουργία, τις προδιαγραφές και την εποπτεία.
Άρα, λοιπόν, η εκπαίδευση, για μας, είναι πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο και θα δώσουμε βάρος σε αυτό. Και εκπαίδευση, σημαίνει βεβαίως να κάνουμε επαγγελματία τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο, αλλά δεν σημαίνει μόνον αυτό. Σημαίνει αυτό που κάνουμε και σήμερα, αλλά με συνεχή τρόπο, με την ανταλλαγή γνώσης και με καλές πρακτικές, ώστε να μάθουμε ο ένας από τον άλλο.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό που μας έλεγε προηγουμένως ο παραγωγός τομάτας, από τον Συνεταιρισμό στο Λασίθι. Μας μιλούσε νωρίτερα γι’ αυτό το θέμα και τον άκουσα πολλές φορές να λέει: «ξεκινήσαμε, αλλά δεν είχαμε γνώσεις, δεν ξέραμε αυτό, δεν ξέραμε το άλλο». Πάλι καλά που πετύχανε! Με επιμονή, με υπομονή και με προσπάθειες.
Γι’ αυτές τις βασικές γνώσεις, η Πολιτεία πρέπει να συμβάλει και να σας βοηθήσει. Μπορείτε, ενδεχομένως, να αναλάβετε εσείς αυτές τις Σχολές και να σας στηρίξουμε, βεβαίως, κι εμείς.
Επιπλέον, πρέπει να δούμε την ψηφιακή εκπαίδευση, όπως κάνουμε τώρα με τα σχολεία. Σήμερα, στα σχολεία, στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, ο νέος και η νέα μπορούν να μπουν στο Διαδίκτυο και να παρακολουθήσουν ακόμα και μαθήματα. Έτσι, «σπάμε» σιγά – σιγά το φροντιστήριο. Για να έχουν στήριξη τα παιδιά, όπου κι αν βρίσκονται, σε όποια γειτονιά, σε όποιο χωριό και από όποια κοινωνική τάξη κι αν προέρχονται. Χθες, για παράδειγμα, έμαθα ότι μέσα σε μία ημέρα, μπήκαν στην ιστοσελίδα του Ψηφιακού Σχολείου 150.000 άτομα.
Έτσι πρέπει να στηρίξουμε και τον γεωργό, και τον κτηνοτρόφο. Όπως επίσης, πρέπει να διαμορφώσουμε και μια άλλη καταναλωτική συνείδηση μέσα από τα σχολεία. Όπως κάνουν και σε άλλες χώρες – και μας το έδειξε ένας από τους παρουσιαστές στο Εργαστήρι στη Βαρκελώνη, πώς περνάνε μέσα από τα σχολεία την καταναλωτική συνείδηση, αλλά και την αίσθηση της περηφάνιας για το δικό τους, ισπανικό προϊόν.
Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Γίνεται τώρα ένα πρόγραμμα, μέσα από το οποίο τα σχολεία μας, σιγά – σιγά, θα μπορούν να παίρνουν πληροφορίες από τον αγροτικό χώρο κάθε περιοχής και να μαθαίνουν στα παιδιά της περιοχής, αλλά και των πόλεων, τι σημαίνει γεωργία, τι σημαίνει ελληνικό προϊόν, τι σημαίνει υγιές ελληνικό προϊόν και διατροφή.
Και όλα αυτά, να καταλήξουν – επίσης με την εκπαίδευση – σε Γεωργικές Σχολές, ώστε να δημιουργείται ένα «πράσινο» πιστοποιητικό. Δηλαδή, να έχει ο καθένας ένα πιστοποιητικό για τις γνώσεις που διαθέτει και, παράλληλα, να κατοχυρώσουμε στην ελληνική γεωργία τη δική μας εθνική περιουσία, σε σπόρους, φυλές και φυτώρια.
Τα παραδείγματα που ανέφερα, βεβαίως, είναι ενδεικτικά. Υπάρχουν πολλά ακόμα και αυτό, νομίζω, είναι ένα πολύ θετικό μήνυμα. Έχουμε όμως κι άλλα τα οποία πρέπει να κάνουμε, όπως είναι η αναδιοργάνωση του συνεταιριστικού τομέα.
Ήδη, προωθείται το νομοσχέδιο για τις μεγάλες αλλαγές και σε αυτό τον τομέα. Αναμόρφωση των Αγροτικών Συνεταιρισμών, ώστε να είναι υγιείς οικονομικά, αποτελεσματικοί και να μπορούν να στηρίξουν ουσιαστικά την παραγωγή, τον παραγωγό και, βεβαίως, τα ελληνικά προϊόντα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Να σπάσουν τις πελατειακές σχέσεις ή και τις «Ενώσεις – σφραγίδες».
Ψηφίστηκε χθες το νομοσχέδιο για τη θεσμοθέτηση του Ενιαίου Μητρώου Εμπόρων Αγροτικών Προϊόντων. Για να προστατευθεί και ο αγρότης, αλλά και η τιμή του προϊόντος και, βεβαίως, ο καταναλωτής. Γιατί κι εγώ άκουσα πολλούς, στο προηγούμενο Εργαστήρι, να λένε: «δεν ξέραμε πού πήγαιναν τα προϊόντα μας, κάπου τα δίναμε, αλλά πώς τα αξιοποιούσαν, πού πήγαιναν και πώς τα προέβαλαν, δεν ξέραμε».
Το φθινόπωρο, στοχεύουμε να ξεκινήσουμε μια διαδικασία κωδικοποίησης και απλοποίησης του συνόλου της γεωργικής νομοθεσίας, επιτέλους, ώστε να είναι ένα ενιαίο κείμενο, κατανοητό, εύληπτο, χωρίς αντιφάσεις και ταλαιπωρίες.
Όπως βεβαίως, στοχεύουμε και στη συνέχιση της προσπάθειας πιστοποίησης, με τα διάφορα ISO, για τα προϊόντα που θα δώσουν τον μπούσουλα και τη δυνατότητα, ώστε ο κάθε παραγωγός να μπορεί να κατασκευάζει ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης, από το προϊόν μέχρι και τα απόβλητα ακόμα, που επιδεικνύουν και περιβαλλοντική συνείδηση.
Όλα αυτά, βεβαίως, δεν μπορούν να γίνουν μόνο με νόμους. Στην Ελλάδα, έχουμε πολλούς νόμους. Έχουμε κάνει το νόμο εργαλείο – υποτίθεται – για να λύσει όλα τα προβλήματα. Είναι λάθος αυτή η αντίληψη. Χρειάζεται, θα έλεγα, μία από-«νομικοποίηση» της οικονομίας μας.
Αυτό που χρειάζεται είναι η συμμετοχή όλων. Σαράντα – πενήντα, πόσοι είμαστε στην Κυβέρνηση, δεν θα μπορέσουμε μόνοι μας να φτιάξουμε αυτή την καινούργια Ελλάδα. Εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει, αλλά χρειάζεται η συμμετοχή όλων.
Χρειάζεται η συμμετοχή, χρειάζεται η συλλογική προσπάθεια, και στο χώρο της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Η συλλογικότητα ήταν μια ξένη λέξη, αλλά σκεφτείτε, στην Ελλάδα του μικρού κλήρου, πόσο σημαντική είναι η έννοια της συλλογικότητας και πόσο δυνατή μπορεί να είναι, αν θέλουμε να ανταγωνιστούμε και να έχουμε όνομα προέλευσης, όνομα ποιότητας στα προϊόντα μας, που να ακούγεται και να συνδέεται με τις αξίες που θέλουμε να αναδείξουμε ως χώρα.
Ξέρω όμως ότι, μιλώντας για τη συμμετοχή εδώ, μιλώ σε ανοιχτές πόρτες. Γιατί εσείς έχετε αποδείξει, στον εαυτό σας πρώτα απ’ όλα, αλλά το αποδεικνύετε ακόμα περισσότερο σήμερα, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον Ελληνισμό, ότι η Ελλάδα, ο Έλληνας, η Ελληνίδα, αξίζουμε και μπορούμε, παρά τα όσα γράφονται, πολλές φορές, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και αλλού.
Μπορούμε να σπάσουμε αυτό το φαύλο κύκλο της μιζέριας, της μοιρολατρίας, του «ωχαδερφισμού», της αναμονής του «μάννα εξ ουρανού», να πάρουμε εμείς την κατάσταση στα χέρια μας – αυτό, εσείς το έχετε αποδείξει – και να φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα.
Η σημερινή ημέρα, είναι για μένα μια αισιόδοξη ημέρα, βλέποντας τα δικά σας πρόσωπα και τη δική σας προσπάθεια. Θέλω να ξέρετε ότι είμαστε δίπλα σας και θα είμαστε δίπλα σας, για να φτιάξουμε μαζί αυτή την Ελλάδα που όλοι αξίζουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Γιατί όλους αυτούς τους μήνες, θα έλεγα εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, δημιουργείται ένα κλίμα απαισιοδοξίας: «η Ελλάδα δεν μπορεί, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, καταστρέφεται η χώρα μας…».
Κατ’ αρχήν, καταφέραμε και δεν χρεοκοπήσαμε, με τις προσπάθειες του Ελληνικού λαού. Αλλά εσείς δείχνετε και το τι μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, με την καινοτομία σας, με την προσπάθειά σας και με τις επιτυχίες σας – πράγματι, με τις επιτυχίες σας.
Δεν είναι απαισιόδοξα τα πράγματα στη χώρα μας. Εσείς φέρνετε την αισιοδοξία, με τη δουλειά σας, το κέφι σας, την καινοτομία σας, τη σκέψη σας και την προσπάθειά σας.
Σας συγχαίρω, λοιπόν, γιατί εσείς είστε που δημιουργείτε τη νέα ταυτότητα της χώρας μας, αυτήν που χρειαζόμασταν και που ξέρουμε ότι μπορούμε να την έχουμε.
Μια νέα ταυτότητα, που ανοίγει νέους ορίζοντες δημιουργικότητας, που επενδύει στην ποιότητα, σ’ έναν παραδοσιακό κλάδο, συνδεδεμένο με την ιστορία και την παράδοσή μας, τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα. Με Συνεταιρισμούς και εταιρείες, που μπορούν και καινοτομούν και που πολλές φορές πέτυχαν και πετυχαίνουν, όχι πάντα με τη βοήθεια – αν και υπάρχει και αυτή – του κράτους. Γιατί φαίνεται ότι, ενώ υπάρχει και εκεί βοήθεια από το κράτος, πολλές φορές, οι περισσότεροι πολίτες αισθάνονται το κράτος, όχι ως σύμμαχο ή ως υποστηρικτή, αλλά ως εμπόδιο.
Άρα, λοιπόν, ακόμα και με εμπόδιο το κράτος πολλές φορές, εσείς τα καταφέρνετε. Και βεβαίως, το επίκεντρο της πρωτοφανούς κρίσης που ζούμε, είναι ένα κράτος, όχι της ανάπτυξης, αλλά της υπανάπτυξης. Ένα κράτος εξάρτησης και όχι ανάδειξης των δικών μας δυνατοτήτων και συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην κακοδιαχείριση του πλούτου μας, του δημόσιου χρήματος, αλλά και γενικότερα της περιουσίας μας, σε στρεβλώσεις και του κράτους, και της αγοράς, που διαμόρφωσαν τελικά ένα σαθρό μοντέλο ανάπτυξης. Τι σημαίνει ένα σαθρό μοντέλο ανάπτυξης; Για μας, σημαίνει μία Ελλάδα που, τελικά, αντί να παράγει και να εξάγει, για πάρα πολλά χρόνια, απλώς έκανε εισαγωγές, καταναλώνοντας ξένα προϊόντα.
Επαναπαυθήκαμε, επίσης, στην ευκολία των επιδοτήσεων, των δανεικών χρημάτων, τα οποία, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν επενδύθηκαν εκεί όπου θα έπρεπε, παραγωγικά, αλλά σπαταλήθηκαν, σίγουρα στο δημόσιο, πολλές φορές, όμως, και στον ιδιωτικό τομέα. Αδιαφάνεια και διαφθορά – αυτά πληρώνει σήμερα ο Έλληνας και η Ελληνίδα.
Και οι συνέπειες αυτής της πορείας δεν ήταν μόνο καταστροφικές για την οικονομία, αλλά δημιούργησαν κρίση και στους θεσμούς της κοινωνίας μας, μια κρίση αξιών.
Αυτό το μοντέλο, το εισαγωγικό, αν θέλετε, το καταναλωτικό και μη παραγωγικό, υπονόμευσε τελικά και τη δημιουργικότητα του Έλληνα, την έβαλε σε λήθαργο, σε εξάρτηση και αχρήστευσε τις παραγωγικές μας δυνάμεις και δομές – μας κοίμισε. Και φυσικά, έπνιξε και τη χώρα στα χρέη, με αποτέλεσμα την εξάρτησή μας από δάνειες δυνάμεις.
Είναι κρίμα για μια χώρα όπως η Ελλάδα, με τόσες πολλές δυνατότητες, πράγμα που αποδεικνύετε εσείς, με φυσικά πλεονεκτήματα, με άρτια καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, να μην μπορεί να εκμεταλλεύεται όλες αυτές τις δυνατότητες, και με το παραπάνω. Έτσι, χάθηκε η αξιοπιστία της χώρας μας.
Λέω πολλές φορές ότι, το μεγαλύτερο έλλειμμα που είχαμε, δεν ήταν το οικονομικό, αλλά το έλλειμμα αξιοπιστίας. Δεν μας πίστευαν. Μα το ίδιο δεν συνέβαινε και με τα προϊόντα μας; Το είπε κάποιος στο προηγούμενο εργαστήριο, στο οποίο παραβρέθηκα – έλεγε το όνομα «Καλαμάτα».
Μα το όνομα «Καλαμάτα», είναι η αξιοπιστία. Είναι το κύρος. Αν το χάσουμε αυτό, πώς θα πουλήσουμε το προϊόν μας; Ποιος θα αγοράσει το ελληνικό προϊόν, εάν δεν προστατεύσουμε αυτή την αξιοπιστία, αυτό το κύρος; Βεβαίως, δεν προστατεύεται με λόγια, προστατεύεται με πράξεις.
Όπως έγινε και με άλλους, ελπιδοφόρους τομείς της οικονομίας μας, αφήσαμε και τον αγροτικό τομέα, σε μεγάλο βαθμό, στην τύχη του. Πολλοί στηρίχθηκαν αποκλειστικά σε επιδοτήσεις. Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι και αυτές είναι απαραίτητες, όχι όμως και να υποκαταστήσουν την υγιή επιχειρηματικότητα. Και έτσι, αναπτύξαμε μια κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, που δεν είχε μέλλον.
Αγροτικοί Συνεταιρισμοί: δυστυχώς, και αυτοί «μολύνθηκαν», αν θέλετε, με το μικρόβιο ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο, αυτή τη στιγμή, κάνουμε προσπάθεια να αλλάξουμε. Έγινε ένας φορέας πελατειακός, αντί να είναι ένας συλλογικός φορέας, εταίρων που συνεργάζονται μεταξύ τους. Ήταν ένας αγώνας, «ποιον θα βάλουμε, ποιον θα στηρίξουμε, άντε να βοηθήσουμε λίγο εδώ, άντε να μπούμε στον παραγοντισμό της πολιτικής» και, βεβαίως, και εκεί υπήρξε κακοδιαχείριση και σπατάλη. Δεν λέω παντού, αλλά δυστυχώς είναι ο κανόνας.
Αυτό το μοντέλο αδίκησε τη χώρα μας, αδίκησε τις δυνατότητές μας, αδίκησε τις παραγωγικές δυνάμεις. Γι‘ αυτό, εδώ και 18 μήνες τώρα, λέμε ότι γυρίζουμε οριστικά σελίδα, χτίζουμε πάλι και χτίζουμε κάτι διαφορετικό. Το να γκρεμίσεις είναι εύκολο, γίνεται και σε μια μέρα. Το να χτίσεις ή να ξαναχτίσεις, όμως, θέλει κόπο, χρόνο και συλλογική δουλειά.
Και αυτό κάνουμε, για μια πατρίδα εξωστρεφή και παραγωγική. Για να στηριζόμαστε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας δυνάμεις, χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς έξωθεν επιβουλές και επιτηρήσεις. Για να μπορούμε να είμαστε εμείς κυρίαρχοι του εαυτού μας.
Υπάρχει δυνατότητα για την ελληνική γεωργία, για την ελληνική κτηνοτροφία; Ξέρω, γιατί κι εγώ γυρνάω ανά την Ελλάδα, ότι πολλές φορές ακόμα και οι νέοι άνθρωποι αισθάνονται ένα φόβο. Υπάρχει προοπτική γι’ αυτό τον τομέα, λοιπόν, ή μήπως πρέπει να τον εγκαταλείψουμε;
Εσείς, το δικό σας παράδειγμα, νομίζω ότι αποδεικνύει ακριβώς ότι μπορούμε και, μάλιστα, μπορούμε και πολύ καλά. Υπάρχει αυτός ο άλλος δρόμος. Είναι θέμα και απόφασης, και βούλησης και, βεβαίως, και σωστής οργάνωσης. Εσείς έχετε δείξει ότι μπορούμε, όμως, όπως είδα και με τον Συνεταιρισμό του Βελβεντού, με την κοινοπραξία που δημιούργησαν εκεί.
Θα στραφούμε στην ποιότητα, όχι στην ποσότητα, που δεν μπορούμε να έχουμε ως χώρα, για πολλούς λόγους. Μιλάω για τα σπαράγγια του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Αχελώος», που στο σύνολό τους σχεδόν εξάγονται στη Γερμανία. Μιλάω για τον Αγροτικό Συνεταιρισμό στη Λέσβο, που έχει κατακτήσει με την ποιότητά του την αγορά της Κίνας. Ή για τον Πτηνοτροφικό Συνεταιρισμό της Πίνδου, που εξάγει προϊόντα σε όλα τα Βαλκάνια. Όπως και για τα σαλιγκάρια, που άκουσα προηγουμένως.
Το καρπούζι, το πιο πρώιμο υπαίθριο καρπούζι της Ευρώπης, στην περιοχή της Τριφυλίας, μια δουλειά συστηματική 25 ετών και με συνεργασία επιστημονική, με καινοτομία και σκληρή εργασία και, βεβαίως, και με τη βοήθεια του κράτους.
Επίσης, οι φράουλες στην Ηλεία, ο «κόκκινος χρυσός» της Μανωλάδας και της Βάρδας, κρύβει ανθρώπους πρωτοπόρους και αναπτύχθηκε εκτατικά. Υπήρξαν ειδικές καλλιεργητικές πρακτικές, αλλά οργανώθηκαν συλλογικά και οι παραγωγοί. Επενδύθηκαν μεν χρήματα, αλλά οργανώθηκαν και οι παραγωγοί σε ομάδα.
Ή για την αντιμετώπιση επιβλαβών ασθενειών και εντόμων, που έγινε πριν από δύο χρόνια μία μεγάλη προσπάθεια. Μελέτη και καταγραφή φυσικών εχθρών, ώστε να αντιμετωπιστούν χωρίς φυτοφάρμακα και χωρίς έξοδα για τους αγρότες. Και αυτό επεκτάθηκε σε πολλές περιοχές της χώρας μας, για να προστατευθεί ένα προϊόν. Καινοτομία και εδώ. Μεσαίου μεγέθους θερμοκήπια, υψηλής τεχνολογίας, με υδροπονικά συστήματα καλλιέργειας.
Ελεγχόμενο ατμοσφαιρικό περιβάλλον, έτσι ώστε να αποφευχθούν επιβλαβείς μολύνσεις, να αξιοποιηθεί το βρόχινο νερό, να υπάρχει αυτοματισμός και να υπάρχουν και οι ανώτερες δυνατές στρεμματικές αποδόσεις για καλύτερο εισόδημα, αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος, την αειφορία και την ποιότητα.
Αυτά είναι που δείχνουν την καινοτομία, τη δυνατότητα και την προσπάθεια που γίνεται. Από τα Τρίκαλα, για παράδειγμα, είδα τον κτηνοτρόφο, τον Δήμο – είναι εδώ – για τον οποίο είπα ότι «φυλάει Θερμοπύλες», διότι κρατά ένα ζωικό κεφάλαιο, με ελληνικές φυλές, που είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο για να μπορούμε να έχουμε τη δική μας ταυτότητα, ο οποίος δίνει και αυτός τη μάχη του, σε αυτή την εθνική προσπάθεια.
Καινοτομία, που θα έπρεπε να είναι – και το είπε κάποιος στο εργαστήρι, προηγουμένως – αυτονόητη. Όπως είναι καινοτομία, όχι μόνο τεχνολογική, αλλά και οργανωτική, και το γεγονός ότι κάποιοι Συνεταιρισμοί στη Δυτική Μακεδονία βρέθηκαν μεταξύ τους και έκαναν μια κοινοπραξία, για να μπορούν να προωθήσουν καλύτερα, με καλό marketing, τα προϊόντα τους στη Ρωσία και αλλού. Και τα κατάφεραν.
Αυτή είναι μια καινοτομία, που θα έπρεπε όμως να είναι αυτονόητη. Είναι μια επανάσταση, όπως λέμε, του αυτονόητου. Η καινοτομία στην Καλαμάτα, με τα «smart phones», τα κινητά τηλέφωνα. Ο αγρότης, ο παραγωγός, πάει στο χωράφι, στην ελιά, παρακολουθεί και βάζει όλα τα δεδομένα, με έναν απλό τρόπο πια, για να μπορεί να παρακολουθείται η παραγωγή και οι ασθένειες, με αυτόματο τρόπο.
Όλα αυτά δείχνουν ότι μπορούμε. Εσείς το αποδεικνύετε. Και πιστεύω βαθιά, ότι η Ελλάδα είναι μια τυχερή χώρα. Έχει έδαφος πλούσιο, έχει βιοποικιλότητα απίστευτη, έχει περιβαλλοντικούς και φυσικούς πόρους αναρίθμητους, που σήμερα πια, στη συγκυρία όπου είμαστε παγκοσμίως, είναι καθοριστικής σημασίας.
Βλέπουμε τι γίνεται, παραδείγματος χάρη, στην Ιαπωνία. Το θέμα του περιβάλλοντος γίνεται όλο και πιο σημαντικό για τη διατροφή, την υγεία, τα προϊόντα μας και την ταυτότητά τους – και όχι μόνο στο διατροφικό τομέα. Έχουμε πλούτο σε παράδοση, σε ποικιλία και, βεβαίως, μπορούμε να θαυματουργήσουμε, εσείς το έχετε αποδείξει.
Από την πλευρά μας, ως κράτος, έχουμε δύο πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Πρώτα απ’ όλα, να σας απελευθερώσουμε από απίστευτες – πολλές φορές – γραφειοκρατικές διαδικασίες, πολυνομίες και συναρμοδιότητες, που δημιουργούν εμπόδια. Και δεύτερον, να σας στηρίξουμε με απλούς, αλλά αποτελεσματικούς τρόπους.
Κατ’ αρχήν, πρέπει να δούμε πώς θα διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο, το οποίο θα συμβάλλει – και έχει μιλήσει πολλές φορές γι’ αυτό ο δικός σας Υπουργός, ο Κώστας Σκανδαλίδης – σε μια ταυτότητα ελληνική, αξιοποιώντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και δημιουργώντας ποιότητα και αξία, μέσα από την πιστοποίηση και την ιχνηλασιμότητα.
Αξιοποιώντας την παράδοσή μας, του πολιτισμού αλλά και της γνώσης, στον τομέα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Συνδυάζοντας την παράδοση, ως πρώτη ύλη – γιατί η παράδοσή μας, είναι και αυτή μια πρώτη ύλη του προϊόντος – με τη σύγχρονη τεχνολογία, ώστε να την αφομοιώσουμε και να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Άρα, λοιπόν, συνδυάζοντας την ιστορία μας με τη σύγχρονη τεχνολογία, που σημαίνει και καινοτομία, και συλλογικότητα της δουλειάς μας, ώστε να μπορούμε να κάνουμε σε κάθε Περιφέρεια το καλάθι των προϊόντων, με την ιδιαίτερη ταυτότητα της υψηλής ποιότητας και των διεθνών προδιαγραφών.
Η μεταρρύθμιση στον αγροτικό χώρο είναι εξίσου μεγάλη, με αυτήν που κάνουμε στην οικονομία γενικότερα, στο κράτος, στα σχολεία μας, στα Πανεπιστήμιά μας και στο χώρο της υγείας. Είναι όμως καθοριστική και για να μπορέσουμε να μειώσουμε – και ήδη το κάνουμε – ακόμα και να μηδενίσουμε, το εμπορικό μας έλλειμμα.
Να υπάρξει αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, όπως και στον τομέα του τουρισμού ή του αγροτουρισμού, και να διαμορφώσουμε ένα πεδίο που παράγει θέσεις εργασίας, δουλειές για τον κόσμο και, βεβαίως, να γινόμαστε όλο και περισσότερο εξαγωγική χώρα. Και εδώ, πράγματι, μέσα από τις δικές σας προσπάθειες, είδα ότι εσείς το έχετε πετύχει αυτό. Έχετε ανοίξει αυτό το δρόμο, αποτελεσματικά.
Υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Για παράδειγμα, η συμβολαϊκή γεωργία και κτηνοτροφία, πιστεύω ότι θα είναι όλο και περισσότερο επίκαιρη και θα υπάρξουν δυνατότητες σε αυτό τον τομέα. Έχοντας τακτικές επαφές – όπως βλέπετε – με πολλούς ηγέτες ανά τον κόσμο, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και αλλού, βλέπω τη μεγάλη αγωνία πολλών χωρών για τη λεγόμενη «διατροφική ασφάλεια».
Η διατροφική ασφάλεια είναι κρίσιμο μέγεθος, πρώτα απ’ όλα, για μας τους ίδιους και, δεύτερον, για πολλές άλλες χώρες που προσβλέπουν στην Ελλάδα και θέλουν να έρθουν εδώ – από τον αραβικό κόσμο, από τη Ρωσία και από άλλες περιοχές – για συμβολαϊκή γεωργία, ώστε να μπορούν να διασφαλίσουν για πολλά χρόνια τη σιγουριά της διατροφής τους και, μάλιστα, της υγιεινής διατροφής.
Εμείς πρέπει να σας ενισχύσουμε, επίσης – και ειπώθηκε προηγουμένως – με εκπαίδευση και γνώση. Είναι απαράδεκτο στη χώρα μας να μην έχουμε, ουσιαστικά, Γεωργικές Σχολές. Υπάρχει μια πρότυπη και καλή Σχολή, η Αμερικανική Γεωργική Σχολή στην Θεσσαλονίκη. Στην Ήπειρο, επίσης, υπάρχει όντως μια μικρή Σχολή για τους κτηνοτρόφους. Ουσιαστικά, όμως, δεν έχουμε Σχολές για γεωργούς και κτηνοτρόφους.
Βέβαια, βγάζουμε κτηνιάτρους και γεωπόνους, αλλά αυτοί δεν είναι καλλιεργητές, δεν είναι κτηνοτρόφοι, δεν είναι εκείνοι που θα δουν το σύνολο, από την παραγωγή μέχρι το marketing, τη μεταποίηση, τη συλλογική λειτουργία, τις προδιαγραφές και την εποπτεία.
Άρα, λοιπόν, η εκπαίδευση, για μας, είναι πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο και θα δώσουμε βάρος σε αυτό. Και εκπαίδευση, σημαίνει βεβαίως να κάνουμε επαγγελματία τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο, αλλά δεν σημαίνει μόνον αυτό. Σημαίνει αυτό που κάνουμε και σήμερα, αλλά με συνεχή τρόπο, με την ανταλλαγή γνώσης και με καλές πρακτικές, ώστε να μάθουμε ο ένας από τον άλλο.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό που μας έλεγε προηγουμένως ο παραγωγός τομάτας, από τον Συνεταιρισμό στο Λασίθι. Μας μιλούσε νωρίτερα γι’ αυτό το θέμα και τον άκουσα πολλές φορές να λέει: «ξεκινήσαμε, αλλά δεν είχαμε γνώσεις, δεν ξέραμε αυτό, δεν ξέραμε το άλλο». Πάλι καλά που πετύχανε! Με επιμονή, με υπομονή και με προσπάθειες.
Γι’ αυτές τις βασικές γνώσεις, η Πολιτεία πρέπει να συμβάλει και να σας βοηθήσει. Μπορείτε, ενδεχομένως, να αναλάβετε εσείς αυτές τις Σχολές και να σας στηρίξουμε, βεβαίως, κι εμείς.
Επιπλέον, πρέπει να δούμε την ψηφιακή εκπαίδευση, όπως κάνουμε τώρα με τα σχολεία. Σήμερα, στα σχολεία, στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, ο νέος και η νέα μπορούν να μπουν στο Διαδίκτυο και να παρακολουθήσουν ακόμα και μαθήματα. Έτσι, «σπάμε» σιγά – σιγά το φροντιστήριο. Για να έχουν στήριξη τα παιδιά, όπου κι αν βρίσκονται, σε όποια γειτονιά, σε όποιο χωριό και από όποια κοινωνική τάξη κι αν προέρχονται. Χθες, για παράδειγμα, έμαθα ότι μέσα σε μία ημέρα, μπήκαν στην ιστοσελίδα του Ψηφιακού Σχολείου 150.000 άτομα.
Έτσι πρέπει να στηρίξουμε και τον γεωργό, και τον κτηνοτρόφο. Όπως επίσης, πρέπει να διαμορφώσουμε και μια άλλη καταναλωτική συνείδηση μέσα από τα σχολεία. Όπως κάνουν και σε άλλες χώρες – και μας το έδειξε ένας από τους παρουσιαστές στο Εργαστήρι στη Βαρκελώνη, πώς περνάνε μέσα από τα σχολεία την καταναλωτική συνείδηση, αλλά και την αίσθηση της περηφάνιας για το δικό τους, ισπανικό προϊόν.
Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Γίνεται τώρα ένα πρόγραμμα, μέσα από το οποίο τα σχολεία μας, σιγά – σιγά, θα μπορούν να παίρνουν πληροφορίες από τον αγροτικό χώρο κάθε περιοχής και να μαθαίνουν στα παιδιά της περιοχής, αλλά και των πόλεων, τι σημαίνει γεωργία, τι σημαίνει ελληνικό προϊόν, τι σημαίνει υγιές ελληνικό προϊόν και διατροφή.
Και όλα αυτά, να καταλήξουν – επίσης με την εκπαίδευση – σε Γεωργικές Σχολές, ώστε να δημιουργείται ένα «πράσινο» πιστοποιητικό. Δηλαδή, να έχει ο καθένας ένα πιστοποιητικό για τις γνώσεις που διαθέτει και, παράλληλα, να κατοχυρώσουμε στην ελληνική γεωργία τη δική μας εθνική περιουσία, σε σπόρους, φυλές και φυτώρια.
Τα παραδείγματα που ανέφερα, βεβαίως, είναι ενδεικτικά. Υπάρχουν πολλά ακόμα και αυτό, νομίζω, είναι ένα πολύ θετικό μήνυμα. Έχουμε όμως κι άλλα τα οποία πρέπει να κάνουμε, όπως είναι η αναδιοργάνωση του συνεταιριστικού τομέα.
Ήδη, προωθείται το νομοσχέδιο για τις μεγάλες αλλαγές και σε αυτό τον τομέα. Αναμόρφωση των Αγροτικών Συνεταιρισμών, ώστε να είναι υγιείς οικονομικά, αποτελεσματικοί και να μπορούν να στηρίξουν ουσιαστικά την παραγωγή, τον παραγωγό και, βεβαίως, τα ελληνικά προϊόντα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Να σπάσουν τις πελατειακές σχέσεις ή και τις «Ενώσεις – σφραγίδες».
Ψηφίστηκε χθες το νομοσχέδιο για τη θεσμοθέτηση του Ενιαίου Μητρώου Εμπόρων Αγροτικών Προϊόντων. Για να προστατευθεί και ο αγρότης, αλλά και η τιμή του προϊόντος και, βεβαίως, ο καταναλωτής. Γιατί κι εγώ άκουσα πολλούς, στο προηγούμενο Εργαστήρι, να λένε: «δεν ξέραμε πού πήγαιναν τα προϊόντα μας, κάπου τα δίναμε, αλλά πώς τα αξιοποιούσαν, πού πήγαιναν και πώς τα προέβαλαν, δεν ξέραμε».
Το φθινόπωρο, στοχεύουμε να ξεκινήσουμε μια διαδικασία κωδικοποίησης και απλοποίησης του συνόλου της γεωργικής νομοθεσίας, επιτέλους, ώστε να είναι ένα ενιαίο κείμενο, κατανοητό, εύληπτο, χωρίς αντιφάσεις και ταλαιπωρίες.
Όπως βεβαίως, στοχεύουμε και στη συνέχιση της προσπάθειας πιστοποίησης, με τα διάφορα ISO, για τα προϊόντα που θα δώσουν τον μπούσουλα και τη δυνατότητα, ώστε ο κάθε παραγωγός να μπορεί να κατασκευάζει ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης, από το προϊόν μέχρι και τα απόβλητα ακόμα, που επιδεικνύουν και περιβαλλοντική συνείδηση.
Όλα αυτά, βεβαίως, δεν μπορούν να γίνουν μόνο με νόμους. Στην Ελλάδα, έχουμε πολλούς νόμους. Έχουμε κάνει το νόμο εργαλείο – υποτίθεται – για να λύσει όλα τα προβλήματα. Είναι λάθος αυτή η αντίληψη. Χρειάζεται, θα έλεγα, μία από-«νομικοποίηση» της οικονομίας μας.
Αυτό που χρειάζεται είναι η συμμετοχή όλων. Σαράντα – πενήντα, πόσοι είμαστε στην Κυβέρνηση, δεν θα μπορέσουμε μόνοι μας να φτιάξουμε αυτή την καινούργια Ελλάδα. Εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει, αλλά χρειάζεται η συμμετοχή όλων.
Χρειάζεται η συμμετοχή, χρειάζεται η συλλογική προσπάθεια, και στο χώρο της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Η συλλογικότητα ήταν μια ξένη λέξη, αλλά σκεφτείτε, στην Ελλάδα του μικρού κλήρου, πόσο σημαντική είναι η έννοια της συλλογικότητας και πόσο δυνατή μπορεί να είναι, αν θέλουμε να ανταγωνιστούμε και να έχουμε όνομα προέλευσης, όνομα ποιότητας στα προϊόντα μας, που να ακούγεται και να συνδέεται με τις αξίες που θέλουμε να αναδείξουμε ως χώρα.
Ξέρω όμως ότι, μιλώντας για τη συμμετοχή εδώ, μιλώ σε ανοιχτές πόρτες. Γιατί εσείς έχετε αποδείξει, στον εαυτό σας πρώτα απ’ όλα, αλλά το αποδεικνύετε ακόμα περισσότερο σήμερα, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον Ελληνισμό, ότι η Ελλάδα, ο Έλληνας, η Ελληνίδα, αξίζουμε και μπορούμε, παρά τα όσα γράφονται, πολλές φορές, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και αλλού.
Μπορούμε να σπάσουμε αυτό το φαύλο κύκλο της μιζέριας, της μοιρολατρίας, του «ωχαδερφισμού», της αναμονής του «μάννα εξ ουρανού», να πάρουμε εμείς την κατάσταση στα χέρια μας – αυτό, εσείς το έχετε αποδείξει – και να φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα.
Η σημερινή ημέρα, είναι για μένα μια αισιόδοξη ημέρα, βλέποντας τα δικά σας πρόσωπα και τη δική σας προσπάθεια. Θέλω να ξέρετε ότι είμαστε δίπλα σας και θα είμαστε δίπλα σας, για να φτιάξουμε μαζί αυτή την Ελλάδα που όλοι αξίζουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)